20 listopada – wspomnienie św. Rafała Kalinowskiego
W dniu 20 listopada cały zakon karmelitański wspomina największego polskiego Karmelitę Bosego – św. Rafała Kalinowskiego. To dzięki jego wysiłkom pod koniec XIX wieku Zakon Karmelitański dźwignął się z upadku po kasatach w czasie zaborów.
Warto pamiętać, że święty o. Rafał był założycielem laikatu karmelitańskiego, czyli wiernych świeckich, którzy korzystali z posługi Karmelu w sposób zorganizowany w formie Świeckiego III Zakonu w Czernej i Wadowicach. Był także zaraz po święceniach w 1882 roku dyrektorem istniejącego przy klasztorze sióstr karmelitanek bosych w Krakowie na Łobzowie III Zakonu Karmelitów Bosych.
Spotkania Świeckiego Karmelu odbywały się wtedy w kaplicy karmelitanek bosych w pierwszy piątek każdego miesiąca. Przełożoną i mistrzynią tercjarek była tam księżna Marcelina Czartoryska. Przez wiele lat św. Rafał brał udział w spotkaniach, głosząc konferencje ascetyczne i spowiadając.
W 1893 roku, po przeniesieniu z Czernej do Wadowic św. Rafał Kalinowski zaraz założył tam wspólnotę Trzeciego Świeckiego Zakonu Karmelitańskiego. Sam osobiście przyjmował pierwsze osoby.
Stał się dla świeckich karmelitanek prawdziwym ojcem; kochał je, starał się, aby poznały swe obowiązki, usiłował natchnąć je prawdziwym duchem św. Teresy, duchem modlitwy i poświęcenia. Uczył je, jak mają uświęcać swe czynności i cierpienia przez ofiarowanie ich Bogu na większą Jego chwałę i dla zbawienia dusz; zachęcał te, które żyły w dostatkach, do praktykowania uczynków miłosierdzia i często wskazywał im biednych, którym mogły i powinny były pomóc.
Zachowały się szkice trzech konferencji św. Rafała Kalinowskiego dla świeckich karmelitów i karmelitanek. Święty podkreślał w nich jedność powołania świeckich i duchownych do doskonałości i do świętości, która ma swoje korzenie we chrzcie świętym. Było to prekursorskie jak na tamte czasy stanowisko, wyprzedzające na wiele lat teologię Soboru Watykańskiego II.
Siostry Karmelitanki z Karkowa Łobzowa tak opisywały pracę świętego na rzecz Świeckiego Karmelu: „O. Rafał nie mówił dużo, lecz to, co powiedział, było bardzo praktyczne i pełne namaszczenia i zwracało te panie ku życiu wewnętrznemu, jak nam same to mówiły”
Święty Rafał Kalinowski zadania osoby będącej świeckim karmelitą lub karmelitanką streszczał w trzech słowach: „praca, modlitwa i cierpienie”. „Aby modlić się z łatwością, mieć zasługę z pracy i cierpienia, trzeba mieć serce czyste. Jedynie Jezus Chrystus może oczyścić nasze serca i zachować je wolnym od grzechu. Obowiązkiem każdej tercjarki jest ćwiczenie się w cnotach, zaczynając od zwalczania wad im przeciwnych. Fundamentem życia religijnego jest żywa wiara w obecność Chrystusa w Eucharystii, w Kościele i w osobie Ojca Świętego”.